อร่อยแล้วบอกต่อ

แนะนำตัวละคร / ทักทายผู้อ่าน / เขียนตามใจชอบ พิมพ์ตรงนี้ได้เลย...

     เหมย เป็นวิญญาณทายาทเหลาอาหารชื่อดังต้นตระกูลที่วิญญาณหญิงสาวจำไม่ได้แล้วว่ายิ่งใหญ่แค่ไหน

     ตั้งแต่พ่อครัวในครัวหลวง พ่อครัวในจวนเสนาบดี พ่อครัวในจวนแม่ทัพหรือแม้แต่ตระกลูค้าขายหรือบัณฑิตตกยาก

     หน้าที่ในงานครัวไม่พ้นครอบครัวของเหมย

     แต่เวลาที่ผ่านมายาวนานความรู้ที่ได้รับสืบทอดจากรุ่นสู่รุ่นก็หมดผู้สืบทอด

     เธอ วิญญาณดวงน้อยที่เฝ้ามองการเปลี่ยนแปลงความเป็นไปของอำนาจในแต่ละยุคสมัยที่ผันผ่าน

     จากคอยเอาใจช่วยเหล่าพี่น้องในตระกูลร่วมรุ่นจนกระทั่งทายาทกี่รุ่นต่อกี่รุ่นจนกระทั่ง.....

     ความแค้นที่มี

     ความรักที่เคยโหยหา

     หรือความหวังต่อทายาทที่ยังเหลืออยู่เพียงคนเดียวในตอนนี้

     'เด็กชายตัวน้อยภายใต้สายระโยงระยาง ร่างกายซีดเซียวแม้สีผิวจะไม่ขาวเหลืองเช่นต้นตระกูลแล้ว'

     แอนดรู เด็กชายวัยสิบขวบที่ไม่มีญาติพี่น้องเหลืออีกแล้ว(จริงๆ ยังมีแต่เพราะการเดินทางที่สะดวกสบายไปได้ไกลหลายปีแสง พวกเขาจึงอพยพไปอยู่ยังดวงดาวดวงอื่นหมด)

     โลกใบเก่าที่เหลือเพียงคนจนในจักรวาลนี้

     เมื่อไม่มีจำนวนประชากรล้นโลกจึงไม่มีใครแย่งอากาศที่เรียกว่าอ๊อกซิเจน นี่จึงทำให้คนยากจนยังอยู่ได้

     เมื่อคนมีฐานะย้ายไปหมดทรัพยากรที่ใช้เวลาพักฟื้นก็กลับมาดีดังเดิม เพียงแค่ไม่มีแร่ธาตุที่สำคัญมีเพียงแร่ธาตุที่ต้นไม้ใบหญ้าเจริญเติบโตได้ดี

     แค่นั้นนับว่าดีมากแล้วจริงๆ

     ความเจริญก้าวหน้าทางเทคโนโลยีทำให้การทำอาหารแบบเก่าๆ ถูกลืมเลือน ทุกอย่างบนจักรวาลนี้ดื่มหรือกินคือเม็ดอาหารที่มีสรรพคุณรสชาติไม่ต่างจากต้นตำรับ ขาดเพียงอย่างคือ....จิตวิญญาณของอาหาร

.

.

.

.

     ปล.1นิยายเรื่องนี้แต่งขึ้นเนื่องจากอ่านเรื่อง'เป็นเชพมันไม่ง่ายเลยนะ' ขอเสพเพื่อเป็นแรงบันดาลใจ 

     ปล.2เรื่องราวหรือเหตุการณ์สมมติขึ้น อาหารที่เห็นหรือวิธีการทำได้จากการสืบค้นข้อมูลในอินเทอร์เน็ต

     ปล.3เขียน(พิมพ์25/09/2563) โพตส์....ตอนแรก26/09/639 ตอนต่อไปอาจช้า